1.6.2  Boeddhisme

Het Boeddhisme was een reeks van cultivatie methodes die geïdentificeerd werden door Sakyamuni na zijn verlichting meer dan 2000 jaar geleden op basis van de originele Indische cultivatie methodes. Het kan in drie woorden samengevat worden: de Leer (moraliteit), Samadhi (meditatie) en Wijsheid. De Voorschriften of de Leer zijn bedoeld om Samadhi te bereiken. Een Boeddhist benadrukt de beoefening van uitwendige oefeningen niet, maar, in feite, is hij aan het oefenen wanneer hij in concentratie zit, want hij kan automatisch kosmische energie in zijn lichaam verzamelen en absorberen wanneer zijn geest kalm en geconcentreerd is. De voorschriften in het Boeddhisme vereisen onthouding of afstand van alle verlangens van gewone mensen en van alles waar gewone mensen aan vast houden, om zo een staat van rust en actief niet-handelen te bereiken. Op deze manier kan men concentratie bereiken, en zich als zodanig blijven verbeteren in de cultivatie alvorens wijsheid en verlichting te bereiken en de waarheid van het universum waar te nemen.

Sakyamuni deed slechts drie dingen per dag tijdens het eerste stadium van het prediken van zijn doctrine: Dharma redes geven (voornamelijk het prediken van de Dharma voor de arhat) aan zijn leerlingen; het verzamelen van aalmoezen met een aalmoesschaal in zijn hand; en het met gekruiste benen in meditatie zitten in werkelijke cultivatie. Nadat Sakyamuni het nirvana binnen trad, was er een conflict tussen het Brahmanisme en het Boeddhisme, wat leidde tot de combinatie van de twee en het ontstaan van het Hinduïsme. Vandaar dat er nu geen Boeddhisme is in India. In de loop van de ontwikkeling en de evolutie daarna, verscheen Mahayana of de Grote Weg, die geïntroduceerd werd in het Chinese binnenland en het hedendaagse Boeddhisme werd. In het Mahayana Boeddhisme, is Sakyamuni niet de enige Boeddha die aanbeden wordt. Vele andere Boeddha’s werden ook aanbeden, zoals vele Tathagata’s, de Boeddha Amitabha, Bhaishajyaguru, enz… Later werden er meer voorschriften vastgelegd en een hoger doel van cultivatie werd voorop gezet. Tijdens zijn leven gaf Sakyamuni aan een aantal van zijn discipelen de Dharma voor de Bodhisattva, die er later uitgehaald werd en ontwikkeld tot het huidige Mahayana Boeddhisme voor cultivatie van de Boddhisattva. De theravada traditie, echter, wordt nog steeds beoefend in Zuidoost Azië, en psychische krachten worden vertoond op ceremonies. In de loop van de evolutie van het Boeddhisme, werd er een school geïntroduceerd in Tibet. Het werd Tibetaans Tantrisme genoemd; een andere school werd geïntroduceerd in de Han regio via Xinjiang en werd Tang Tantrisme genoemd (het verdween na de anti-Boeddhistische beweging in de Hui-Chang tijden); een derde school werd ontwikkeld tot Yoga in India.

In het Boeddhisme, worden uitwendige oefeningen niet beoefend, evenmin als qigong. Dit is omdat ze de traditionele cultivatie wijze van het Boeddhisme willen behouden. Dit is ook de hoofdreden  waarom het Boeddhisme populariteit heeft genoten gedurende meer dan 2000 jaren zonder verval.  Het is door het verwerpen van zaken van buitenaf dat het Boeddhisme in staat is geweest om zijn eigen traditie te behouden. Echter, niet al de cultivatie wijzen zijn hetzelfde in het Boeddhisme. Theravada Boeddhisme schenkt vooral aandacht aan zelf redding ( self salvation) en cultivatie van zichzelf, terwijl Mahayana ontwikkelde in een school die de nadruk legde op zowel zelfredding als redding van anderen, dit betekent redding van alle wezens met een bewustzijn.